Страница 6 из 7 ПерваяПервая ... 4567 ПоследняяПоследняя
Показано с 51 по 60 из 67

Тема: Армения приостановила дипотношения с Венгрией – заявление президента

  1. #51
    Заблокирован
    Регистрация
    18.08.2012
    Сообщений
    747
    Thanks
    2
    Thanked 67 Times in 59 Posts
    Музыка
    7
    Uploads
    0
    Цитата Сообщение от brat_eu Посмотреть сообщение
    http://www.lse.co.uk/macroeconomicNe...ign_issuepaper


    Vse znali ob etom...a nash E.Nalbandian poet ne pravilnuyu pesnyu s Serzhom Sargisyanom...

    Это хорошо,что они не помешали азикам выкупить подлого убийцу сафарова и встретить его в баку,как национального героя.Весь мир понял,кто такие азер турки.Нация, у которой подлец убивающий спящего невиного в военных преступлениях человека,становится национальным героем,такая нация не будет понята и принята всем остальным цивилизованным Миром планеты Земля.Теперь весь мир поймёт,почему арцахцы не хотят жить с азиками в одном государстве,и почему азикам нельзя возвращать остальные семь районов.Ибо эти районы спасают армян от будущих нападений этих кровожадных и подлых существ в образе человеков.

  2. The Following User Says Thank You to Gail For This Useful Post:

    XS2 (10.09.2012)

  3. #52
    Местный Аватар для XS2
    Регистрация
    12.05.2008
    Адрес
    germany
    Сообщений
    1,599
    Thanks
    1,588
    Thanked 517 Times in 358 Posts
    Записей в дневнике
    20
    Музыка
    0
    Uploads
    0
    Bravo...
    By The Way...

  4. #53
    Местный Аватар для XS2
    Регистрация
    12.05.2008
    Адрес
    germany
    Сообщений
    1,599
    Thanks
    1,588
    Thanked 517 Times in 358 Posts
    Записей в дневнике
    20
    Музыка
    0
    Uploads
    0
    Ba ays patmutyan@ inch kaseq?...

    http://emedia.am/hy/%D5%8D%D5%AF%D5%...B8%D5%BE%D5%A8...
    By The Way...

  5. #54
    Заблокирован
    Регистрация
    18.08.2012
    Сообщений
    747
    Thanks
    2
    Thanked 67 Times in 59 Posts
    Музыка
    7
    Uploads
    0
    Цитата Сообщение от brat_eu Посмотреть сообщение
    Bravo...
    Да,сработано красиво.сафаров в венгерской тюрьме был как в санатории.По фото видно,как он хорошо выхаживался там.Какая это месть или наказание,если подлый убийца в комфорте живёт?А сейчас ситуация изменилась в пользу армян.Весь цивилизованный мир понял,что большинство азеры патологические нацисты и подлые убийцы.

    Это же надо додуматься считать героем убийцу, убивающего спящего своего однокурсника.На такое способен патологически больной на психику народ,как азер турки.

  6. #55
    Заблокирован
    Регистрация
    18.08.2012
    Сообщений
    747
    Thanks
    2
    Thanked 67 Times in 59 Posts
    Музыка
    7
    Uploads
    0
    Цитата Сообщение от brat_eu Посмотреть сообщение
    Ba ays patmutyan@ inch kaseq?...

    http://emedia.am/hy/%D5%8D%D5%AF%D5%...B8%D5%BE%D5%A8...
    инч патмутюна??конретно.

  7. #56
    Местный Аватар для XS2
    Регистрация
    12.05.2008
    Адрес
    germany
    Сообщений
    1,599
    Thanks
    1,588
    Thanked 517 Times in 358 Posts
    Записей в дневнике
    20
    Музыка
    0
    Uploads
    0
    Цитата Сообщение от Gail Посмотреть сообщение
    инч патмутюна??конретно.
    Սկանդալային բացահայտում՝ Հայաստանում ազատամարտիկը ադրբեջանցի սպանելու համար ցմահ ազատազրկվել է, իսկ Սաֆարովը...





    eMedia.am, 10.09.2012 | Հոդվածս բոլորովին այլ կերպ պիտի սկսեի, պիտի գրեի իմ գործի Չվերաբացման մասին: Բայց առաջնահերթությունն այսօր այլ է: Սաֆարովի հայրենիք վերադարձը ցնցեց մեզ բոլորիս վերևից ներքև կամ հակառակը' ինչպես կուզեք: Հիմա բոլորն են մտածում, գրում ու խոսում այդ մասին:

    Ու հարցը բոլորովին համեմատության մեջ չէ, չեմ էլ ցանկանում եզրեր գտնել: Իրականացվեց ոչ թե Արդարադատություն, այլ քաղաքականություն: Սա հնչած տեսակետներից մեկն է, համամիտ եմ: Կուզեի մերոնք էլ մեկ-մեկ գոնե քաղաքականություն իրականացնեին, երբ խոսքն իրենց քաղաքացուն է վերաբերում: Մեր բանտերը լի են քավության նոխազներով, չափազանցված ու սխալ պատիժ կրողներով, զինվորներով, ազատամարտիկներով:

    Ուզում եմ Ձեզ պատմել Սողոմոն Քոչարյանի մասին, ով որպես հետախույզ մասնակցել է Շուռնուխի մարտերին, երկու անգամ վիրավորվել ռազմի դաշտում, նորից վերադարձել ու կռվել ադրբեջանցիների դեմ: 1995 թ-ին մեղադրվել է Իրանի քաղաքացի Միրզաբեկ անունով ազգությամբ ադրբեջանցու սպանության մեջ: Դատապարտվել է մահապատժի /այժմ ցմահ ազատազրկում/: Փորձում եմ լակոնիկ ու սթափ գրել, բայց այս չոր տվյալների տողատակում մարդկային իրական ողբերգություն է: Համոզված եմ' նրան մահապատժի են դատապարտել զուտ Իրանին սիրաշահելու նպատակով: Դե՛, պատկերացրեք' 95 թիվ, Իրանից ստացվող մարդասիրական օգնություն… այնինչ Իրանի քաղաքացու քողի տակ ծպտված ադրբեջանցին Երևան-Մեղրի ավտաճանապարհի վրա շարունակում էր պատերազմը մեր' հայերիս հետ: Արդեն 18-րդ տարի է' Սողոմոնը անազատության մեջ է, ունի դուստր, ով արդեն 18 տարեկան է: Սողոմոնի հետ կատարվածի մասին իմ գրքում էլ եմ գրել: Գիտեք նաև, որ երկու անգամ բանտերից փախել ենք միասին, փախչում էի նրա հետ, որովհետև, զգում էի' էությամբ հանցագործ չէ: Նա էլ իմ պես չի ընդունել ու չի ընդունում իրեն վերագրված արարքը: Մենք դուրս ենք գալիս Ողջերի աշխարհ, որպես ակցիաներ' դրսում չկատարելով որևէ զանցանք, փախչում ենք, որ մեր ձայնը լսելի դառնա, ու համակարգը անդրադառնա այս գործերին: Սակայն… քար անտարբերություն: Միթե հունգարա-ադրբեջանական ապտակը բավական չէ, որ այս քար անտարբերությունը գոնե հիմա տեղի տա:
    Անտարբերությունն է բոլոր չարիքների ծնողը

    Սրանում ես հանոզված եմ, ինչպես գիտեմ' մենք ապրում ենք կլոր գնդի վրա, որ Երկիր է կոչվում: Ու հենց անմարդկային-մարդկային անտարբերությունն էլ տեր ու տիրական է դարձել մեր կյանքում: Վերջերս լրատվամիջոցներից տեղեկացա, որ Ռամադանի տոնի առթիվ Իրանի հոգևոր առաջնորդը «հեղափոխական» համաներում է հայտարարել: Իսլամական Իրանն առաջին անգամ ներել է ծանր հանացագործությունների մեջ մեղադրվածներին, ցմահ դատապարտյալներին' բացառությամբ որոշ դեպքերի, երբ խոսքն ազգային անվտանգությանն է վերաբերել:

    Այնինչ աշխարհում Քրիստոնեությունն առաջինը պետական կրոն ճանաչած Հայաստանն իր անկախության 20 տարիներին որևէ անդրադարձ չի կատարել մահապատժացմահականներին /ինչ էլ բառ ստացվեց…/ Եթե հիմա Ձեզանից մեկը հիշի նախագահ Քոչարյանի «ներումը», որով մահապատիժը փոխարինվեց ցմահ ազատազրկման, ու ասի, որ ներման նախադեպ ունենք, ես էլ մատնացույց կանեմ իմ փաստաբանների կողմից արդեն ՄԻԵԴ գնացող հայցը, որտեղ վիճարկվում է հենց Ռ.Քոչարյանի «ներման» հրամանագրի իրավաչափությունը: Դա ներում չէր, այլ պատժի նշանակում, սա բազմաթիվ փորձագետների կարծիքն է: Ինչևէ, այս գործը թողնենք բանիմաց իրավաբաններին ու սպասենք ԵԴ որոշմանը:

    Իմ քրեական գործի Չվերաբացման մասին

    Հուլիսի 20-ին տպագրվեց իմ հերթական հոդվածը «Ողբերգության իրական դրդապատճառի մասին գիտեն բոլորը» վերանգրով: Հոդվածում վեր հանված հանգամանքներն իմ փաստաբանի կողմից ներկայացվել էին ՀՀ Գլխավոր դատախազություն: Բացի այդ, իմ շահերի ներկայացուցիչը 1996 թ-ի ողբերգական դեպքից 16 տարի անց քրեական գործում հայտնաբերել էր քննչական գործողությունների կեղծիքները բացահայտող ապացույցներ: Մասնավորապես, իրեղեն ապացույցների գրանցման ժամանակ փաստաթղթերի տակ դրված էին հորինված ընթերականների ստորագրություններ: Ձեռք բերված բոլոր նոր հանգամանքները' ապացույցներով ներկայացվեցին Վճռաբեկ դատարան, ապա և Գլխավոր դատախազություն: Եվ… պատկերացնում եք' դրանք բավարար հիմք չհամարվեցին գործի վերաբացման համար: Մինչդեռ չեմ դադարի կրկնել, որ 17 տարի առաջ գործով մյուս մեղադրյալ Արամ Հարությունյանի քառակի անգամ փոփոխված ցուցմունքներից վերջինն է հիմք դարձել ինձ մահապատժի դատապարտելու համար: Մեկ ցուցմունք, և ոչ մի ծանրակշիռ, անհերքելի ապացույց: Այնինչ գործի վերանայման խնդրանքով իմ ընտանիքի ու իմ բոլոր դիմումների պատասխանները ստացվում էին հենց դատախազությունից, թե անհրաժեշտ են նոր երևան եկած հանգամանքներ: Դրանք ներկայացվեցին, բայց գործի վերաբացում տեղի չունեցավ: Դատական համակարգը, զույգ ոտքը մեկ կոշիկի մեջ դրած, բացառում է դատական սխալի հավանականությունը: Իսկ այն ընդունելը ոչ թե իրավաբանության, այլ կամքի ու մտածողության հարց է:

    Անցած օրը ռադիոյով լսում էի 27 տարի ամերիկյան բանտում անցկացրած ու իր գործի վերաբացման համար պայքարող մի մարդու մասին, ով արդարացման դատավճռով ազատություն ստացավ ԱՄՆ-ում: ԴՆԹ թեսթը ցույց տվեց, որ ամերիկյան արդարադատությունը 27 տարի առաջ սխալվել էր: Իսկ Դուք ասում եք' չի կարող պատահել:
    Ռադիոյով լսեցի նաև փաստաբանների պալատի պատվավոր անդամ Ռուբեն Ռշտունուն, ով հայտարարեց' մեր' հայաստանյան բանտերում մարդկանց 1/3-ը սխալ դատված են կամ չափազանցված պատիժ են կրում կամ անմեղ են: Սա պրոֆեսիոնալի տեսակետ է: Ես նույնը ներսից եմ տեսնում: Իսկ ներսում դեռ պայքարել է պետք…
    Բանտում չչարանալն արդեն ձեռքբերում է

    Հարազատներս միշտ փորձում են ժամանակակից աշխարհի հետ ինձ համընթաց պահել, ուղարկում են ամսագրեր, մամուլից քաղվածքներ: Հրապարակումներից մեկում կարդացի բրիտանական բանտի վերականգնողական ծրագրերի մասին: Առաջին զգացողությունս' հիացմունք գումարած զարմանք: Ծանր հանցագործությունների մեջ մեղադրվածները ունեն համակարգիչներ, աշխատում են, սովորում' գումար կուտակում իրենց հաշվեհամարներին, որպեսզի պայմանական վաղաժամկետ ազատ արձակման դեպքում ֆինանսական անկախություն ունենան, ունեն նույնիսկ երկարատև արձակուրդների համակարգ, ռեժիմների փոփոխման լավ մշակված ծրագիր:

    Իսկ հիմա Հայաստան: Օրեր առաջ նամակ գրեցի ԱՆ Հրայր Թովմասյանին' խնդրելով առանց ինտերնետի հնարավորության համակարգիչ թույլատրել, քանի որ խմբագրում ու լրացնում եմ իմ երկրորդ գիրքը: Սակայն պատասխան ստացա, որտեղ նշված էր. «Կալանավորված անձանց և դատապարտյալներին չի թույլատրվում օգտվել համակարգչից»: Մինչդեռ լուրերով ճոխ-ճոխ ցույց են տալիս, որ այսինչ ՔԿՀ-ում բացվել է համակարգչային լսարան: Ստացվում է, որ այս ամենը բուտաֆորիա՞ է:

    Ինչ վերաբերում է ուսմանը, ապա գրել եմ, որ պատանեկան տարիներից երազել եմ իրավաբանի մասնագիտության մասին: Երբեք ուշ չէ սովորել, սակայն առանց մեկ դրամ աշխատելու ցմահ դատապարտված անձը ինչպե՞ս կարող է բուհում սովորել: Դարձյալ գրեցի Արդարադատության նախարարություն' առաջարկելով որևէ դոնոր կազմակերպության հետ մշակել համատեղ ծրագիր, որպեսզի տասնհինգ տարի պատիժը կրող, հետևաբար հինգ տարի անց պայմանական վաղաժամկետ ազատ արձակման հնարավորություն ունեցող ցմահ դատապարտյալների համար զեղչային պայմաններով ուսումնառության հնարավորություն ստեղծվի: Սակայն պատասխանը հետևյալն էր. «ԱՆ բավարար ֆինանսական միջոցներ չունի նման ծրագիր իրականացնելու համար»: Մեկ օր էլ չէր անցել' իմացա, որ ԵՄ-ն դատաիրավական բարեփոխումների ծրագրի համար հատկացրել է 60 մլն դոլար: Հետաքրքիր է' դատապարտյալների վերականգնողական ծրագրերի իրականացման համար գումարներ կգտնվե՞ն այդ 60 մլն-ից…

    «Նուբարաշենի» բանտից' Մհեր Ենոքյան

    Հ.Գ. Հիմա ես մենակ չեմ, տեսնում եմ, որ քաղաքացիական հասարակությունը, անտարբերությանը ո՛չ ասող մարդիկ համախմբվում են մեր հասարակությանը հուզող հարցերի շուրջ: Կա արդարության պահանջ: Ու միասին, վստահ եմ, շատ անելիք կա մինչև, որ Մարդը Մարդու նկատմամբ անտարբեր չմնա:

    Նյութը հրապարակվել է Haykinfo.ru կայքում:
    By The Way...

  8. #57
    Заблокирован
    Регистрация
    18.08.2012
    Сообщений
    747
    Thanks
    2
    Thanked 67 Times in 59 Posts
    Музыка
    7
    Uploads
    0
    Перевод есть?У меня нету армянского образования.Я знаю бытовой армянский,а не литературный по программе армянских школ и универов.

  9. #58
    Заблокирован
    Регистрация
    18.08.2012
    Сообщений
    747
    Thanks
    2
    Thanked 67 Times in 59 Posts
    Музыка
    7
    Uploads
    0
    В связи с освобождением азербайджанского убийцы Рамиля Сафарова, пользователь Бабкен Навасардян в социальной сети Facebook написал воспоминания о своей службе в армии.



    Сегодня вспомнил случай, который произошел со мной на службе. А служил я в Армии Обороны НКР в 1999-2001гг. Был у меня сослуживец, по прозвищу Борзый - настоящий авантюрист. Тот еще тип: любил вытворять такое, чем потом мог бы хвастаться. Иногда преувеличивал, конечно, но нетрудно было отличить где правда, а где выдумки.



    Мы с ним вместе шли на свои посты: он на «16», я на «17». Иногда переходили границу, меняли места гранат на шпалах, одним словом - делали рокировку мин, чтобы привыкшие к их прежним местам «дубу дали» (мелкие шалости, из-за которых запросто могли бы попасть под суд).



    Однажды в голову взбрело войти в окопы азеров. Но пока мы решались и планировали когда и как, командир нашей роты почуял неладное от наших совместных прогулок, и перевел Борзого на дневную смену. Но мысль об окопах азеров не давала Борзому покоя. И как-то раз он один пошел туда, никому не сказав ни слова. Средь бела дня пошел и благополучно вернулся, живой и здоровый. Потом рассказывал: «Зашел в окопы, слышу собаки лают. Потом сообразил, что лай все время только с одной стороны раздается, понял, что собаки привязаны. Пошел дальше, зашел в блиндаж, а там 7-8 человек. Хотел на хрен перестрелять всех своим Калашем, но спали суки. Недоеденный перец, что держал в руке, повесил на торчащий гвоздь и вышел». Тут наши начали прикалываться, типа опять заливаешь: зашел внутрь и ничего не сделал? Борзый немного обиделся, но он уже привык, что его рассказам обычно не очень-то верят, с довольным видом достал лист бумаги и положил на стол. Шах и мат! «Карточка огня» азеров! Это была стратегическая карта поста, которая хранится только у офицера, ответственного за пост. Сомнений не осталось. «Знал, что не поверите. Никому ни слова, а то под суд попаду»,-сказал и с гордым лицом лег на свою кровать.



    Через какое-то время карта попала в штаб, там поспрашивали откуда да как, но так ничего и не выяснили. Ни Борзый, ни мы не знали - наградили бы его или осудили бы за нарушение границы? Сейчас, вспоминая его слова_«спали суки», я испытываю гордость. Борзый был всего лишь рядовым солдатом, и не очень-то задумывался в тот момент. Это для него было приключением, он не за подвигом туда шел. Осознавал, что мог бы получить пулю, ненавидел тех, как ненавидят врага, но он не мог убить спящего врага: Это, мягко говоря, не делало ему чести. Если б даже командиры узнали о его выходке, максимум сняли бы с него все «ЧП» и отправили бы в отпуск. Или в Военную полицию, кто его знает?



    Сейчас, когда читаю о Рамиле Сафарове, думаю: каким же жалким должен быть народ, который дает звание героя тому, кому хватило «мужества» убить спящего врага, и то не на войне. Если бы армянин убил спящего азера в Венгрии, мне было бы стыдно за то, что мы отправили туда такого скотину и опозорились на весь мир. И я был бы рад, если бы он сгнил в тюрьме. А как получилось, что Сафаров вернулся на родину и был освобожден, пусть задумываются потерявшие авторитет власти Армении и Венгрии. И еще, не надо было сжигать венгерский флаг. Нам бы тоже не понравилось, если другой народ сжег бы наш флаг из-за взяточников во главе власти. Вспомните насколько было унизительно, когда европейцы «ласково» хлопали по щечке нашего министра иностранных дел. Граждан страны оскорбляет сожжение флага своей страны, а продажные чиновники даже не принимают это на свой счет.



    P.S. Если начнется война, пока армия таких «героев», как сафаров, будет ждать, пока мы заснем, мы уже будем у них дома.



    «Кто спит еще — дрему сгоняй!



    А кто согнал — спеши, вставай!



    Кто встал — доспехи надевай!



    А кто надел — коней седлай!



    Кто оседлал — скакать пускай!



    Потом не лгать — легли, мол, спать,



    Давид явился, мол, как тать»



    Давид Сасунский (армянский эпос) - такие у нас герои. А у вас?

  10. #59
    Местный Аватар для XS2
    Регистрация
    12.05.2008
    Адрес
    germany
    Сообщений
    1,599
    Thanks
    1,588
    Thanked 517 Times in 358 Posts
    Записей в дневнике
    20
    Музыка
    0
    Uploads
    0
    Цитата Сообщение от Gail Посмотреть сообщение
    Перевод есть?У меня нету армянского образования.Я знаю бытовой армянский,а не литературный по программе армянских школ и универов.

    Увы, статъя не доступна на Русском языке...
    By The Way...

  11. #60
    Счастье Аватар для FELICE
    Регистрация
    14.04.2007
    Адрес
    Ереван
    Сообщений
    11,455
    Thanks
    11,468
    Thanked 14,075 Times in 6,541 Posts
    Музыка
    403
    Uploads
    39
    Прочитайте мнение азербайджанского проф. Рахмана Бадалова

    История офицера азербайджанской армии Рамиля Сафарова взорвала наше общество. Одни (большинство) называют его героем, другие – преступником, полярные позиции провоцируют бесконечные взаимообвинения, которые не позволяют спокойно и трезво оценить происшедшее.


    Напрашивается аналогия с делом капитана французской армии Дрейфуса (наша история, более уродливая), которая, в своё время, расколола французское общество. В те годы, во Франции, военное сословие, клерикалы, националисты, плюс те, кто придерживался антисемитских взглядов, не просто поддерживали сторону обвинения, но и нагнетали националистическую истерию, которая, как обычно, заглушает голос разума и совести. В этих условиях многие представители французской интеллигенции сочли своим долгом выступить в защиту капитана Дрейфуса, чья вина не была доказана на суде. Добавлю, что позиция французской интеллигенции, в том числе знаменитая статья Эмиля Золя «Я обвиняю», не просто помогли последующей реабилитации капитана Дрейфуса, но и сыграли большую роль в последующем взрослении французского общества.

    В этих условиях, считаю своим гражданским долгом высказать свою позицию по делу Рамиля Сафарова, избегая каких-либо тактических уловок.
    Скажу сразу, не будучи юристом, не могу дать юридическую оценку процессу экстрадиции и помилования офицера азербайджанской армии, но не могу не обратить внимания на мнение многих наших ведущих юристов, которые признали, что указ президента оказался поспешным и юридически далеко не безупречным.

    Перейду к изложению собственной позиции.

    Первое.

    Экстрадицию и последующее помилование можно было бы считать приемлемыми, если бы не последующие действия властей (торжественная встреча в аэропорту, повышение в военном звании, оплата жалованья за все годы пребывания в венгерской тюрьме, предоставление квартиры, и пр.). По существу помилование превратилось в реабилитацию, что крайне неприемлемо, поскольку речь шла о преступлении, которое было доказано в ходе судебного разбирательства.

    Второе.

    Рамиль Сафаров не просто совершил преступление, с моей точки зрения, он переступил границы чести и достоинства офицера. Во все времена, во всех армиях, даже в глубокой архаике, существовали те или иные нормы военной этики, нарушать которые считалось постыдным. Необходимо называть вещи своими именами: зарубить топором во сне спящего человека не достойно для любого человека, тем более для офицера, и подобный поступок требует решительного осуждения, невзирая на обстоятельства, в которых этот поступок был совершён.

    Подчеркну, что нарушение этих принципов должно осуждаться жёстче, чем нарушение той или иной статьи Уголовного кодекса, поскольку только табу на подобные поступки, позволяет обществу не впасть в дикость и всеобщее озлобление.

    Третье.

    Героизация Рамиля Сафарова резко противопоставляет его подлинным героям Карабахской войны, многие из которых погибли непосредственно в войне. Мы знаем, как живут сегодня инвалиды Карабахской войны, как попираются их права, в каких невыносимых условиях живут семьи многих солдат и офицеров, погибших в Карабахской войне. В этих условиях какое-либо возвеличивание преступника, нарушившего элементарные принципы военной этики, является прямым оскорблением памяти погибших в Карабахской войне.

    Четвёртое.

    Мне неоднократно приходилось писать, что нельзя превращать Карабахскую войну в этническую войну с армянами. Это неприемлемо, поскольку подобное атавистическое чувство, во многом изжито цивилизованным человечеством. С другой стороны, это ставит нас в двусмысленное положение, поскольку мы публично соглашаемся с предоставлением высокой степени автономии гражданам Нагорного Карабаха. Именно интонация и лексика этнического противостояния, которую можно обнаружить не только в статьях некоторых наших журналистов, но и в заявлениях многих наших политиков, делают актуальным вопрос о безопасности армянского населения, которое живёт и, по нашим заявлениям, будет дальше жить в нашей стране.

    Пятое.

    Аргументы в защиту Рамиля Сафарова невозможно строить на подборке аналогичных фактов из действий другой стороны. Всем нам знакомы подобные «аргументы» из школьных лет: «а почему ему можно, а мне нельзя», «если он так сделает, я отвечу тем же», которые для зрелого общества следует признать инфантильными. Гнусный поступок должен быть назван гнусным, и ни в коей мере не может оправдываться гнусностью поступков другого.

    Шестое.

    Раздаются голоса, что история с Рамилем Сафаровым возродит угасший в обществе интерес к Карабахской проблеме, что она может стать стимулом к подъёму патриотизма в наших людей. На мой взгляд, мысль настолько же оскорбительная, насколько кощунственная. Поступок за границами чести и достоинства, не имеет никакого отношения к подлинному патриотизму, а способен только провоцировать самые низменные чувства людей.

    Наконец, последнее.

    Убеждён, история с Рамилем Сафаровым, и, скажу прямо, импульсивные, во-многом бездумные, действия наших властей (это самое мягкое, что можно сказать по этому поводу), нанесли огромный урон имиджу нашей страны.

    Во-первых. Мы отодвинули решение Карабахского конфликта, и потребуются огромные усилия, чтобы удержать обе стороны от бесконечной силовой риторики. Я говорю не столько о начале боевых действий (не предвижу ничего подобного), сколько о поступках, по своему смыслу, террористических.

    Во-вторых. Потребуются не меньшие усилия всех наших здравых людей, интеллигенции, в первую очередь, чтобы мы не выглядели в мире моральными изгоями.

    Проф. Рахман БАДАЛОВ

    отсюда
    В роднике твоих глаз
    и виселица, и висельник, и веревка(с)

Страница 6 из 7 ПерваяПервая ... 4567 ПоследняяПоследняя

Информация о теме

Пользователи, просматривающие эту тему

Эту тему просматривают: 1 (пользователей: 0 , гостей: 1)

Метки этой темы

Социальные закладки

Социальные закладки

Ваши права

  • Вы не можете создавать новые темы
  • Вы не можете отвечать в темах
  • Вы не можете прикреплять вложения
  • Вы не можете редактировать свои сообщения
  •